Ο καρκίνος των ωοθηκών και οι όγκοι των ωοθηκών οριακής κακοήθειας είναι επιθηλιακοί όγκοι με αργό ρυθμό ανάπτυξης και περιορισμένη πιθανότητα διήθησης και μετάστασης. Η πρόγνωση αυτού του όγκου είναι συχνά πολύ καλύτερη από αυτή του επιθηλιακού καρκίνου των ωοθηκών. Σε αντίθεση με τον καρκίνο των ωοθηκών, οι οριακόι όγκοι συνήθως ανιχνεύονται στα αρχικά στάδια και εντοπίζονται συχνότερα σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
Οι ασθενείς με όγκο ωοθηκών οριακής κακοήθειας είναι γενικά 10 χρόνια νεότεροι από τους ασθενείς με καρκίνο των ωοθηκών (45 και 55 ετών). Το πρόβλημα με τον καρκίνο των ωοθηκών είναι ακριβώς ότι οι γυναίκες θέλουν να διατηρήσουν τη γονιμότητά τους και οι θεραπείες διατήρησης οργάνων έχουν μεγάλη πιθανότητα υποτροπής.
Ένας από τους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη του καρκίνο ωοθηκών είναι η υπογονιμότητα, ενώ η εγκυμοσύνη και η γαλουχία, αντίθετα, έχουν προστατευτική δράση.
Στα αρχικά στάδια, οι όγκοι των ωοθηκών οριακής κακοήθειας πολύ συχνά διαγιγνώσκονται τυχαία κατά τη διάρκεια προληπτικών εξετάσεων ή υπερήχων. Ένας ειδικός μπορεί επίσης να υποψιαστεί έναν οριακό όγκο των ωοθηκών σε περίπτωση προβλήματος πρωτοπαθούς υπογονιμότητας, γιατί αυτός ο όγκος είναι που προκαλεί την αδυναμία να μείνει έγκυος. Εάν συμβεί εγκυμοσύνη, ένας οριακός όγκος των ωοθηκών μπορεί να προκαλέσει αποβολή.
Η νόσος δεν έχει κλινικά συμπτώματα στην αρχή, αλλά στο μέλλον μπορεί να υπάρχει πόνος στο κάτω μέρος της κοιλιάς και ενόχληση στη μέση, αρχικά μονόπλευρη, αλλά σύντομα καλύπτει τη δεύτερη πλευρά. Αυτά τα συμπτώματα δεν είναι έντονα και σπάνια προκαλούν επίσκεψη σε ειδικό.
Ο καρκίνος ωοθηκών που μεγαλώνει σε μέγεθος οδηγεί σε αύξηση της κοιλιάς, την οποία οι ασθενείς εξηγούν συχνά με την αύξηση του βάρους ή την εγκυμοσύνη.
Η εξέλιξη του καρκίνου ωοθηκών συνοδεύεται από τα ακόλουθα συμπτώματα:
Σύμφωνα με μορφολογικά, κλινικά και προγνωστικά κριτήρια, οι όγκοι των ωοθηκών οριακής κακοήθειας καταλαμβάνουν μια ορισμένη μέση θέση μεταξύ κακοήθων και καλοήθων νεοπλασμάτων.
Οι πιο συνηθισμένοι ιστολογικοί τύποι καρκίνου ωοθηκών είναι οι ορώδεις και οι βλεννώδεις.
Οι ορώδεις όγκοι των ωοθηκών αντιπροσωπεύουν το 53-65% όλων των καρκίνων ωοθηκών. Αναπτύσσονται κυρίως σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας και χαρακτηρίζονται, ως επί το πλείστον, από ευνοϊκή πρόγνωση. Η πρόγνωση εξαρτάται από το στάδιο της νόσου.
Προληπτικές γυναικολογικές εξετάσεις 2 φορές το χρόνο, με υποχρεωτικό υπερηχογραφικό έλεγχο των πυελικών οργάνων.
Ένα σημαντικό μέρος της φροντίδας για τη γονιμότητα είναι ο εντοπισμός της υπογονιμότητας...
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας της γονιμότητας...
Η μικρογονιμοποίηση, ICSI ή ενδοκυτταροπλασμική έγχυση σπέρματος...
Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα προκαλούνται από ιούς, βακτήρια ή παράσιτα. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο ο όρος σεξουαλικώς μεταδιδόμενη λοίμωξη ώστε να διαχωριστούν οι περιπτώσεις όπου τα άτομα δεν έχουν νοσήσει ή εμφανίσει κάποια συμπτώματα.
Αρκετά άτομα δε θα εμφανίσουν ποτέ συμπτώματα ή θα έχουν ήπια συμπτώματα, οπότε δε γνωρίζουν ότι έχουν μολυνθεί. Πιθανά συμπτώματα των Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων Νοσημάτων περιλαμβάνουν:
Υπάρχουν περισσότεροι από 20 τύποι Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων Νοσημάτων, οι συνηθέστεροι όμως είναι οι εξής:
Τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα αφορούν εξίσου και τα δυο φύλα, αλλά συνήθως οι γυναίκες αντιμετωπίζουν πιο έντονα ή επώδυνα συμπτώματα. Στην περίπτωση εγκυμοσύνης θα πρέπει αρχικά να εξετασθεί η ύπαρξη ή οχι κάποιου Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενου Νοσήματος διότι μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο έμβρυο ή και να μεταδοθεί στο παιδί κατά τη στιγμή της γέννησης ή μέσω του θηλασμού.
Η πρόληψη είναι σημαντική στο να αποφύγουμε να νοσήσουμε από Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενο Νόσημα αλλά και για να περιορίσουμε την περαιτέρω διασπορά τους, καθώς αποτελούν ζήτημα για τη δημόσια υγεία. Μια από τις ασφαλείς πρακτικές κατά τη σεξουαλική επαφή είναι η συστηματική χρήση προφυλακτικού. Σημαντικό είναι να γνωρίζουν οι σεξουαλικοί σύντροφοι τη σωστή χρήση του προφυλακτικού.
Ορισμένα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα μπορούν να διαγνωστούν μέσω της γυναικολογικής εξέτασης. Ειδικές αιματολογικές εξετάσεις αίματος ή εξέταση δείγματος ούρων ή κολπικών υγρών συμβάλουν στη διάγνωση. Στην περίπτωση που κάποιο άτομο διαγνωστεί με Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενο Νόσημα θα πρέπει να λάβει την κατάλληλη θεραπεία αλλά και να ενημερώσει υπεύθυνα τον/τους σεξουαλικούς του/της συντρόφου/φους.
Δεν υπάρχει θεραπεία για την περίπτωση που κάποιο Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενο Νόσημα έχει προκληθεί από ιό. Μπορεί όμως να δοθεί φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και τη μείωση του ιικού φορτίου. Επίσης, έχουν αναπτυχθεί εμβόλια για την πρόληψη του HPV και της ηπατίτιδας Β. Στην περίπτωση των παρασιτικών ή βακτηριακών λοιμώξεων γίνεται χορήγηση αντιβιωτικών. Συχνά θα πρέπει να λάβει αγωγή και ο/η ερωτικός σύντροφος.
Ένα σημαντικό μέρος της φροντίδας για τη γονιμότητα είναι ο εντοπισμός της υπογονιμότητας...
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας της γονιμότητας...
Η μικρογονιμοποίηση, ICSI ή ενδοκυτταροπλασμική έγχυση σπέρματος...
