Η εμβρυομεταφορά είναι το τελευταίο στάδιο της διαδικασίας εξωσωματικής γονιμοποίησης, όπου το γονιμοποιημένο ωάριο που έχει αφεθεί να αναπτυχθεί για αρκετές ημέρες τοποθετείται στη μήτρα της γυναίκας όπου, αν η διαδικασία έχει επιτυχή κατάληξη, θα εμφυτευθεί, θα γίνει έμβρυο και θα οδηγήσει στη γέννηση ενός υγιούς παιδιού.
Η διαδικασία εμβρυομεταφοράς γίνεται με τη φόρτωση του εμβρύου της εξωσωματικής γονιμοποίησης σε έναν καθετήρα, ο οποίος στη συνέχεια διέρχεται από τον κόλπο και τον τράχηλο της γυναίκας και εναποτίθεται στη μήτρα. Η διαδικασία αυτή έχει συνολική διάρκεια 1 ώρας και δεν προϋποθέτει την αναισθησία της γυναίκας ή τη χρήση αγχολυτικών χαπιών. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις το τελευταίο συνίσταται καθώς απαιτείται η πλήρης ηρεμία της γυναίκας.
Με τη βοήθεια της κοιλιακής υπερηχογραφικής καθοδήγησης, το έμβρυο τοποθετείται μέσα σε έναν καθετήρα και εισάγεται μέσω του τραχήλου και του κόλπου στη μήτρα, όπου στη συνέχεια εμφυτεύεται. Μετά από αυτό, τα μέσα καλλιέργειας των εμβρύων εγχέονται χρησιμοποιώντας πολύ λεπτές, σταδιακές, και μη τραυματικές κινήσεις. Η ίδια προσοχή λαμβάνεται κατά την αφαίρεση του καθετήρα.
Η διαδικασία αυτή λαμβάνει χώρα μεταξύ 3 και 5 ημερών μετά την ανάκτηση ωαρίων, ή από 4 εβδομάδες έως και χρόνια αργότερα, εάν γίνεται χρήση κατεψυγμένων ωαρίων.
Την πέμπτη ή έκτη ημέρα, εάν τα έμβρυα έχουν φτάσει στο στάδιο της καλλιέργειας της βλαστοκύστης, πραγματοποιείται εμβρυομεταφορά. Το πρώτο βήμα είναι να οριστεί η ποσότητα των εμβρύων που θα εμφυτευθούν.
Στη συνέχεια, με βάση την ποσότητα, το σχήμα και τη γενική εμφάνιση των βλαστομερών στο μικροσκόπιο, ο εμβρυολόγος καθορίζει τα «καλύτερα» έμβρυα. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, σύμφωνα με το νόμο, ο μέγιστος αριθμός εμβρύων που μπορούν να εμφυτευθούν στη μήτρα μιας γυναίκας εξαρτάται από την ηλικία της.
Μετά το πέρας της διαδικασίας, η γυναίκα παραμένει ξαπλωμένη για περίπου 1 ώρα. Συνήθως το πρώτο τεστ κυήσεως γίνεται 13 ημέρες αργότερα (αιμοληψία για προσδιορισμό επιπέδων β-χοριακής γοναδοτροπίνης).
Η ηλικία της γυναίκας που λαμβάνει θεραπεία και η υποκείμενη αιτία της υπογονιμότητας (αν είναι γνωστή) έχουν αντίκτυπο στο ποσοστό επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Οι νεότερες γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη. Η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν συνιστάται συνήθως για γυναίκες άνω των 42 ετών, επειδή οι πιθανότητες μιας επιτυχημένης εγκυμοσύνης πιστεύεται ότι είναι πολύ χαμηλές.
Αξίζει να αναφερθεί πως το 2019, το ποσοστό των θεραπειών εξωσωματικής γονιμοποίησης που κατέληξαν σε τοκετό ήταν:
Κάτω των 35 ετών: 32%
35 – 37 ετών: 25%
38 – 39 ετών: 19%
40 – 42 ετών: 11%
43 – 44 ετών: 5%
Άνω των 44 ετών: 4%
Η εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να είναι σωματικά και συναισθηματικά αγχωτική και η εγκυμοσύνη δεν είναι πάντα το τελικό αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, υπάρχουν ορισμένοι κίνδυνοι για την υγεία όπως παρενέργειες από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της θεραπείας (εξάψεις και πονοκέφαλοι), πολλαπλές γεννήσεις (όπως δίδυμα ή τρίδυμα), μια έκτοπη εγκυμοσύνη, όπου το έμβρυο εμφυτεύεται στις σάλπιγγες και όχι στη μήτρα, αλλά και σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών (OHSS) όπου οι ωοθήκες αντιδρούν υπερβολικά στα φάρμακα που χρησιμοποιούνται κατά την εξωσωματική γονιμοποίηση.
Ένα σημαντικό μέρος της φροντίδας για τη γονιμότητα είναι ο εντοπισμός της υπογονιμότητας...
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας της γονιμότητας...
Η μικρογονιμοποίηση, ICSI ή ενδοκυτταροπλασμική έγχυση σπέρματος...
