Υστεροσαλπιγγογραφία

Η υστεροσαλπιγγογραφία είναι μια σημαντική εξέταση για τη διερεύνηση της βατότητας των σαλπίγγων και της φυσιολογίας του τραχήλου και της μήτρας. Η εξέταση μας δίνει πληροφορίες σχετικά με τα επίπεδα και τα αίτια της γυναικείας υπογονιμότητας, αλλά βοηθά επίσης στο να διερευνηθούν αίτια σε περιπτώσεις επαναλαμβανόμενων αποβολών, έντονης αιμορραγίας, απουσίας περιόδου κ.α.

Με τη διενέργεια υστεροσαλπιγγογραφίας μπορούν να εντοπιστούν συμφύσεις ή ανεπάρκεια τραχήλου, πολύποδες και ινομυώματα στη μήτρα και άλλες ανωμαλίες που μπορούν να επηρεάσουν τη γονιμότητα, την έκβαση μιας εγκυμοσύνης αλλά και τη γενικότερη υγεία της γυναίκας.

Ανωμαλίες στη μήτρα ή στις σάλπιγγες μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση της γονιμότητας ή προβλήματα κατά την εγκυμοσύνη. Η εξέταση δε συστήνεται σε περιπτώσεις εγκυμοσύνης, μόλυνσης στην πυελική χώρα ή αιμορραγίας το χρονικό διάστημα που είναι προγραμματισμένη η εξέταση.

Συστήνεται η εξέταση να πραγματοποιείται κατά το πρώτο μισό του έμμηνου κύκλου (ιδανικότερα την ημέρα 7 με 14 του κύκλου). Το διάστημα αυτό προτιμάται ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο εγκυμοσύνης αλλά και γιατί εξασφαλίζεται καλύτερη απεικόνιση των οργάνων.

Πώς γίνεται η σαλπιγγογραφία;

Ο ιατρός ενδεχομένως να προτείνει την προληπτική λήψη παυσίπονου για την αντιμετώπιση τυχόν πόνου ή αντιβιοτικά ή/και αντιφλεγμονώδη φάρμακα πριν την εξέταση. Προτείνεται να έχει προηγηθεί ελαφρύ πρωινό την ημέρα της εξέτασης, όπως και ελαφρύ γεύμα το προηγούμενο βράδυ.

Η εξέταση πραγματοποιείται σε νοσοκομείο ή κλινική. Πρόκειται για μια εξέταση με ακτίνες Χ όπου η έγχυση σκιαγραφικού υγρού βοηθά στην πλήρη απεικόνιση των σαλπιγγών και της μητρικής κοιλότητας. Η γυναίκα καλείται να ξαπλώσει σε κρεβάτι τοποθετώντας τα πόδια της ψηλά όπως κατά τη γυναικολογική εξέταση. Τοποθετείται στον κόλπο της ένα εργαλείο, το οποίο ονομάζεται κολποδιαστολέας, με σκοπό να κρατήσει «ανοιχτά» τα τοιχώματα του κόλπου για πιο εύκολη πρόσβαση στον τράχηλο της μήτρας. Ο τράχηλος αρχικά θα καθαριστεί και στη συνέχεια θα τοποθετηθεί λεπτός καθετήρας ο οποίος θα εγχύσει το σκιαγραφικό υγρό στις σάλπιγγες και στις κοιλότητες της μήτρας. Όσο το σκιαγραφικό υγρό «ρέει» στις κοιλότητες ο ακτινολόγος λαμβάνει ακτινογραφίες με το μηχάνημα ακτίνων Χ. Μπορεί να ζητηθεί στη γυναίκα να αλλάξει ελαφρώς θέση κατά τη διάρκεια της εξέτασης, η οποία συνήθως διαρκεί 5 με 10 λεπτά. Ενδεχομένως να ζητηθεί από τη γυναίκα να έρθει σε όρθια θέση ώστε να εξασφαλιστεί ότι το υγρό έχει «διατρέξει» πλήρως τις κοιλότητες και δεν υπάρχουν συμφύσεις. Στο τέλος της εξέτασης ο καθετήρας αφαιρείται και το σκιαγραφικό υγρό απορροφάται από τον οργανισμό.

Μετά την εξέταση πολλές γυναίκες νιώθουν κράμπες, δυσφορία ή ζάλη. Συστήνεται λοιπόν να υπάρχει συνοδός την ημέρα της εξέτασης ώστε να τις βοηθήσει αν δεν αισθάνονται καλά για να γυρίσουν ασφαλείς στο σπίτι. Επίσης, ενδέχεται να υπάρχει μικρή κολπική αιμορραγία ή αυξημένες εκκρίσεις. Σε τέτοια περίπτωση μπορεί να γίνει χρήση σερβιέτας, όμως το ταμπόν πρέπει να αποφεύγεται.

Η διενέργεια της εξέτασης ενέχει μικρό ρίσκο να υπάρξει έντονος πόνος ή αλλεργία στο σκιαγραφικό υγρό. Στην περίπτωση που παρουσιάσετε ρίγος, πυρετό, αδιαθεσία ή κάποια άλλη μη αναμενόμενη αντίδραση θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον ιατρό σας. Μπορείτε να συνεχίσετε τις προσπάθειες εγκυμοσύνης στον ίδιο κύκλο, μετά τη διενέργεια της εξέτασης, υπό την προϋπόθεση να μην εντοπιστούν παθολογικά ευρήματα.

Υστεροσαλπιγγογραφία

Η υπογονιμότητα είναι μια διαταραχή της υγείας και αφορά την αδυναμία του αναπαραγωγικού συστήματος του άνδρα ή της γυναίκας να συλλάβει μετά από το χρονικό διάστημα του ενός έτους ή περισσότερα τακτικής σεξουαλικής δραστηριότητας χωρίς προστασία.

Η υπογονιμότητα επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε αναπαραγωγική ηλικία παγκοσμίως και έχει αντίκτυπο στις οικογένειες και τις κοινότητές τους. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι περίπου 10–15% των ζευγαριών αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας παγκοσμίως.

Σε γενικές γραμμές, στο ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα, η υπογονιμότητα προκαλείται συνήθως από προβλήματα στην εξώθηση του σπέρματος, την απουσία ή τα χαμηλά επίπεδα σπέρματος ή το μη φυσιολογικό σχήμα (μορφολογία) και την κίνηση (κινητικότητα) του σπέρματος.

Στο γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα, η υπογονιμότητα μπορεί να προκληθεί από μια σειρά ανωμαλιών των ωοθηκών, της μήτρας, των σαλπίγγων και του ενδοκρινικού συστήματος, μεταξύ άλλων. Ο αντίκτυπος των διαδικασιών γήρανσης στην ποιότητα των ωαρίων και την αποτελεσματική λειτουργία της ωοθήκης αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι γυναίκες ηλικίας 30-35 ετών παρουσιάζουν το ποσοστό υπογονιμότητας 15%, ηλικίες 35-40 έχουν 31% και ηλικίες άνω των 40 ετών – 60%. Υπάρχουν δύο κύριες μορφές της υπογονιμότητας: πρωτοπαθής και δευτεροπαθής. Πρωτοπαθής υπογονιμότητα είναι όταν μια εγκυμοσύνη δεν έχει επιτευχθεί ποτέ από ένα άτομο, και δευτερογενής υπογονιμότητα είναι όταν έχει επιτευχθεί τουλάχιστον μία προηγούμενη εγκυμοσύνη.

Ένα σημαντικό μέρος της φροντίδας για τη γονιμότητα είναι ο εντοπισμός της υπογονιμότητας, η πρόληψή της και η αντιμετώπισή της. Η ίση και ισότιμη πρόσβαση στη φροντίδα της γονιμότητας παραμένει πρόκληση στις περισσότερες χώρες, ιδιαίτερα σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Ωστόσο, η φροντίδα γονιμότητας σπάνια τίθεται σε προτεραιότητα στα εθνικά πακέτα παροχών καθολικής κάλυψης υγείας.

Διαταραχές Ωορρηξίας. Οι ανωμαλίες της ωορρηξίας είναι η αιτία περίπου του 25% των περιπτώσεων υπογονιμότητας.. Εάν μια γυναίκα έχει διαταραχή ωορρηξίας, μπορεί να έχει ωορρηξία σπάνια ή όχι όλες. Μία από τις πιο διαδεδομένες καταστάσεις που επηρεάζουν την ωορρηξία είναι το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS). Η ωοθηκική ανεπάρκεια και η υποθαλαμική αμηνόρροια είναι δύο επιπλέον παράγοντες στα προβλήματα ωορρηξίας.
Ηλικία. Ένας από τους πιο συχνούς λόγους γυναικείας υπογονιμότητας είναι η σχετιζόμενη με την ηλικία υπογονιμότητα. Ο αριθμός των ωαρίων μιας γυναίκας μειώνεται γρήγορα καθώς η γυναίκα μεγαλώνει. Επιπλέον, η ποιότητα των ωαρίων της υποβαθμίζεται, αυξάνοντας την πιθανότητα γενετικών ανωμαλιών.. Μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το 70% των αποβολών οφείλονται σε χρωμοσωμικές ανωμαλίες.
Σαλπιγγικός Παράγοντας. Το 25% έως 30% των περιπτώσεων υπογονιμότητας οφείλονται στο σαλπιγγικό συστατικό. Η στειρότητα προκύπτει από ασθένειες που αλλάζουν τη φυσιολογική ανατομία ή τη λειτουργία των σαλπίγγων, επειδή συμβαίνει γονιμοποίηση σε αυτούς τους σωλήνες. Γυναίκες που εμφανίζουν σοβαρές λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων, όπως επεισόδια σαλπιγγίτιδας ή γενικευμένη φλεγμονή της πυέλου που προκαλείται από χλαμύδια ή ονόρροια, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν απόφραξη σαλπιγγών, να έχουν καταστραφεί η φυσιολογική δομή του τοιχώματος τους, να αναπτύξουν υδροσαλπιγγικές σάλπιγγες (διασταλμένες σάλπιγγες γεμάτες με υγρό ), ή να αναπτύξουν συμφύσεις στη λεκάνη που στραγγαλίζουν και φράζουν τις σάλπιγγες.
Ενδομητρίωση. Η ενδομητρίωση είναι όταν ο ιστός της επένδυσης της μήτρας αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα. Η ενδομητρίωση επηρεάζει περίπου το 10% των γυναικών που είναι σε αναπαραγωγική ηλικία. Η αδυναμία του εμβρύου να εμφυτευθεί μπορεί να οφείλεται σε καταστάσεις όπως συμφύσεις της μήτρας, ινομυώματα (κυρίως υποβλεννογόνια) και πολύποδες του ενδομητρίου. Τέλος, φλεγμονές στη μήτρας μπορούν να επιβαρύνουν σημαντικά τη γονιμότητα.
Πολύποδες Ενδομητρίου. Οι αναπτύξεις που εμφανίζονται μέσα στη μήτρα ονομάζονται ενδομήτρικοι πολύποδες. Οι μεγάλοι ή οι πολλαπλοί πολύποδες πρέπει να αφαιρεθούν επειδή παρεμποδίζουν την ικανότητα του εμβρύου να εμφυτεύεται και μπορεί να επηρεάσουν τη γονιμότητα.. Η επίδραση των μικρών ή μεμονωμένων πολύποδων είναι πιο αμφιλεγόμενη.
Ινομυώματα Μήτρας. Τα ινομυώματα είναι μη καρκινικές αναπτύξεις στη μήτρα. Είναι πολύ συχνές (περίπου το 40% των γυναικών τις έχουν). Ωστόσο, η παρουσία ινομυωμάτων από μόνη της δεν προκαλεί απαραίτητα υπογονιμότητα ή προδιαθέτει μια γυναίκα σε απώλεια εγκυμοσύνης. Τα ινομυώματα που παραμορφώνουν την κοιλότητα της μήτρας έχουν αντίκτυπο στην ικανότητα εμφύτευσης ενός εμβρύου και πρέπει να αφαιρούνται χειρουργικά. Η επίδραση των ινομυωμάτων που βρίσκονται αλλού στη μήτρα είναι αμφιλεγόμενη και δεν απαιτούν πάντα χειρουργική επέμβαση.
Άλλοι Λόγοι. Ακόμη και μετά από μια πλήρη εξέταση γονιμότητας, για ένα στα πέντε ζευγάρια δεν μπορεί να προσδιοριστεί η ακριβής αιτία της υπογονιμότητας. Η ανεξήγητη υπογονιμότητα αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι οι εξετάσεις που έγιναν ήταν φυσιολογικές. Ωστόσο, πάντα υπάρχει εξήγηση! Παράγοντες όπως ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος, το έντονο στρες, η υπερβολική σωματική άσκηση, η κακή διατροφή, η εξαντλητική δίαιτα, η χρήση ναρκωτικών ουσιών, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η μακροχρόνια λήψη φαρμάκων και ιδιαίτερα αντιβιοτικών και η επαφή με χημικά (πχ μόλυβδο) μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τις πιθανότητες σύλληψης. Συχνά, η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) μπορεί να αποκαλύψει ανωμαλίες στην ποιότητα των ωαρίων, στη λειτουργία του σπέρματος ή στην ανάπτυξη του εμβρύου που δεν θα είχαν προσδιοριστεί από τυπικές εξετάσεις. Ευτυχώς, ακόμη και όταν η αιτία της υπογονιμότητας δεν είναι γνωστή, διάφορες θεραπείες γονιμότητας μπορούν τελικά να οδηγήσουν στον τοκετό ενός υγιούς μωρού.

Ανδρική Υπογονιμότητα

Στο περίπου 30–50% των συζύγων με αναπαραγωγικά προβλήματα, το αρσενικό στοιχείο ευθύνεται για τη στειρότητα. Βασικός παράγοντας για να επιτευχθεί γονιμοποίηση είναι η ποιότητα και ποσότητα σπέρματος. Με βάση την αξιολόγηση της ποσότητας, της κινητικότητας και του σχήματος των σπερματοζωαρίων, προσδιορίζεται η ποιότητα του σπέρματος. Ολιγοσπερμία είναι ο όρος για μια κατάσταση όπου ο αριθμός των σπερματοζωαρίων είναι κάτω από το φυσιολογικό. Αζωοσπερμία είναι το όνομα για την κατάσταση στην οποία δεν υπάρχουν καθόλου σπερματοζωάρια. Ένας άλλος κρίσιμος παράγοντας είναι η κινητικότητα του σπέρματος.

Κιρσοκήλη. Η κιρσοκήλη είναι ένα πρήξιμο των φλεβών των όρχεων, η οποία μπορεί να μειώσει την ποιότητα του σπέρματος. Η κιρσοκήλη μπορεί να επηρεάσει έναν ή και τους δύο όρχεις. Η πλειοψηφία των ανδρών με κιρσοκήλη δεν παρουσιάζει συμπτώματα.
Διαταραχές Εκσπερμάτισης. Οι διαταραχές της εκσπερμάτωσης περιλαμβάνουν την πρόωρη εκσπερμάτιση, την εκσπερμάτιση (αποτυχία εκσπερμάτισης) και την ανάδρομη εκσπερμάτιση, όταν το σπέρμα πηγαίνει στην ουροδόχο κύστη κατά τη στιγμή του οργασμού αντί να βγει από την άκρη του πέους.
Αντισώματα που επιθέτουν στο σπέρμα. Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζονται αντισώματα κατά του σπέρματος αναγνωρίζουν εσφαλμένα το σπέρμα για επικίνδυνους εισβολείς και εργάζονται για την καταστροφή τους. Τα αντισώματα σπέρματος μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις κατηγορίες: Ανοσοσφαιρίνη G (IgG) Ανοσοσφαιρίνη Α (IgA) Ανοσοσφαιρίνη Μ(IgM).
Όγκοι. Τα ανδρικά αναπαραγωγικά όργανα μπορεί να επηρεαστούν άμεσα από καρκίνους και καλοήθεις όγκους, μέσω ιστών που απελευθερώνουν ορμόνες που σχετίζονται με την αναπαραγωγή, όπως η υπόφυση, ή ως αποτέλεσμα αγνώστων αιτιών. Επιπλέον, η χειρουργική επέμβαση που σχετίζεται με όγκους, η ακτινοθεραπεία ή η χημειοθεραπεία μπορεί να έχουν αντίκτυπο στην ανδρική γονιμότητα.
Κρυψορχία. Ο ένας ή και οι δύο όρχεις μπορεί συνήθως να μην κατέβουν από την κοιλιά στον θύλακα των όρχεων κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης. Η υπογονιμότητα είναι πιο πιθανή σε άνδρες που είχαν αυτή την πάθηση.
Ορμονικές Διαταραχές. Διαταραχές των ίδιων των όρχεων ή ανισορροπία που επηρεάζει άλλα ορμονικά συστήματα, όπως ο υποθάλαμος, η υπόφυση, ο θυρεοειδής και τα επινεφρίδια, μπορεί να προκαλέσουν στειρότητα. Ο ανδρικός υπογοναδισμός, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης και άλλα ορμονικά προβλήματα μπορεί να έχει διάφορους υποκείμενους λόγους.
Άλλοι Λόγοι. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί σωλήνες που μεταφέρουν σπέρμα. Μπορούν να αποκλειστούν λόγω πολλών αιτιών, συμπεριλαμβανομένων λοιμώξεων, τραύματος ή ανώμαλης ανάπτυξης, όπως με κυστική ίνωση ή παρόμοιες κληρονομικές καταστάσεις.
Γενετικές Διαταραχές. Τα αναπαραγωγικά όργανα των ανδρών μπορεί να επηρεαστούν από κληρονομικές ασθένειες, όπως το σύνδρομο Klinefelter, το οποίο εμφανίζεται όταν υπάρχουν δύο χρωμοσώματα Χ και ένα χρωμόσωμα Υ αντί για ένα Χ και ένα Υ.
Προβλήματα κατά τη σεξουαλική πράξη. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν προβλήματα διατήρησης ή διατήρησης στύσης επαρκής για ολοκλήρωση της σεξουαλικής πράξης (στυτική δυσλειτουργία), πρόωρη εκσπερμάτιση, επώδυνη επαφή, ανατομικές ανωμαλίες όπως το άνοιγμα της ουρήθρας κάτω από το πέος (υποσπαδία) ή ψυχολογικά προβλήματα ή προβλήματα σχέσεων που παρεμβαίνουν κατά τη σεξουαλική πράξη.
Φάρμακα. Η παραγωγή και η ποιότητα του σπέρματος μπορεί να επηρεαστεί από τη θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης, τη μακροχρόνια χρήση αναβολικών στεροειδών, τη χημειοθεραπεία, ορισμένα αντιμυκητιακά, ορισμένα έλκη και άλλα φάρμακα, τα οποία μπορούν επίσης να βλάψουν την ανδρική γονιμότητα.
Χειρουργικές Επεμβάσεις. Ορισμένες χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να εμποδίσουν τη παραγωγή σπέρματος, συμπεριλαμβανομένης της βαζεκτομής, της αποκατάστασης βουβωνοκήλης, των χειρουργικών επεμβάσεων οσχέου ή όρχεων, επεμβάσεις προστάτη και εγχειρήσεις μεγάλης κοιλίας που πραγματοποιούνται σε περιπτώσεις καρκίνου των όρχεων, μεταξύ άλλων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να γίνει είτε για να αντιστραφεί αυτή η απόφραξη είτε για να ανακτηθεί το σπέρμα απευθείας από την επιδιδυμίδα και τους όρχεις.
Μόλυνση. Ορισμένες ασθένειες, όπως η γονόρροια ή η φλεγμονή των όρχεων, μπορεί να βλάψουν την υγεία ή την παραγωγή του σπέρματος ή μπορεί να οδηγήσουν σε ουλές που εμποδίζουν τη δίο του σπέρματος.

Υστεροσαλπιγγογραφία

Πώς γίνεται η σαλπιγγογραφία;

Υπογονιμότητα

Εξωσωματική Γονιμοποίηση

Μικρογονιμοποίηση ICSI

Υστεροσαλπιγγογραφία

Ανδρική Υπογονιμότητα

Καθ' έξιν Αποβολές

Εξωσωματική Γονιμοποίηση

Μικρογονιμοποίηση ICSI