Ο καρκίνος του ενδομητρίου αναπτύσσεται κυρίως στις γυναίκες στη διάρκεια της μετεμμηνοπαυσιακής περιόδου. Στον κόσμο, περίπου 142.000 γυναίκες αναπτύσσουν καρκίνο του ενδομητρίου κάθε χρόνο και περίπου 42.000 γυναίκες πεθαίνουν από αυτή την ασθένεια.
Η μέση ηλικία των ασθενών όταν διαγιγνώσκονται είναι τα 61 έτη. Οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν γυναίκες ηλικίας 50 έως 60 ετών και στο 92% των περιπτώσεων εμφανίζεται σε γυναίκες άνω των 50 ετών.
Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του ενδομητρίου είναι:
Λοιποί παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του ενδομητρίου είναι:
Τα μη ισορροπημένα οιστρογόνα (υψηλά επίπεδα οιστρογόνων με χαμηλά ή καθόλου επίπεδα προγεστερόνης) μπορεί να σχετίζονται με:
Οι περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου του ενδομητρίου προκαλούνται από σποραδικές μεταλλάξεις. Ωστόσο, σε περίπου 5% των ασθενών, ο καρκίνος του ενδομητρίου προκαλείται από κληρονομικές μεταλλάξεις. Ο καρκίνος του ενδομητρίου που προκύπτει από κληρονομικές μεταλλάξεις τείνει να εμφανίζεται νωρίτερα και συχνά διαγιγνώσκεται 10 έως 20 χρόνια νωρίτερα από τον σποραδικό καρκίνο.
Η ανάπτυξη του καρκίνου του ενδομητρίου συνήθως προηγείται από υπερπλασία του ενδομητρίου. Τα καρκινώματα του ενδομητρίου ταξινομούνται συνήθως σε 2 τύπους:
Οι όγκοι τύπου Ι είναι πιο συχνοί, συνήθως ευαίσθητοι στα οιστρογόνα και συνήθως διαγιγνώσκονται σε νεαρές, παχύσαρκες ή εμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Τα πιο συχνά ιστολογικά ευρήματα είναι το αδενοκαρκίνωμα του ενδομητρίου (στάδια 1 και 2).
Οι όγκοι τύπου II είναι τυπικά υψηλής διαφοροποίησης και περιλαμβάνουν ενδομητριοειδή καρκινώματα βαθμού 3 και όγκους με μη ενδομητριοειδή ιστολογία (π.χ. ορώδης, διαυγές κύτταρο, μικτό κύτταρο, αδιαφοροποίητο, καρκινοσάρκωμα). Αυτοί οι όγκοι τείνουν να εμφανίζονται σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Περίπου 10 έως 30% έχουν μεταλλάξεις p53. Έως και το 10% των καρκινωμάτων του ενδομητρίου είναι τύπου ΙΙ. Η πρόγνωση είναι κακή.
Η πιο κοινή εμφάνιση για καρκίνο του ενδομητρίου είναι η μετεμμηνοπαυσιακή αιμορραγία.
Επιπλέον, υπάρχουν γενικά συμπτώματα καρκίνου:
Η εμφάνιση μη χαρακτηριστικών εκκρίσεων, ιδιαίτερα αιματηρών, θα πρέπει να είναι ένας καλός λόγος για μια επίσκεψη στον γυναικολόγο.
Με τον καρκίνο του ενδομητρίου της μήτρας, τα συμπτώματα και τα σημεία της νόσου δεν είναι συγκεκριμένα. Επομένως, για τη διάγνωση ενός όγκου, οι οργανικές και εργαστηριακές μελέτες είναι υψίστης σημασίας.
Διακολπικό υπερηχογράφημα. Επιτρέπει να εξεταστεί η δομή του ενδομητρίου και να γίνει ο έλεγχος του πάχος του.
Υστεροσκόπηση. Η διαδικασία για την εξέταση της εσωτερικής κοιλότητας της μήτρας χρησιμοποιώντας ένα ειδικό οπτικό σύστημα. Κατά την εξέταση μπορεί να γίνει βιοψία παθολογικά αλλοιωμένων ιστών.
Βιοψία. Η βιοψία αναρρόφησης είναι μια διαδικασία για τη λήψη δείγματος του ενδομητρίου χρησιμοποιώντας μια λεπτή, κοίλη βελόνα.
Ιστολογική ανάλυση της βιοψίας. Η μικροσκοπική εξέταση του δείγματος που ανατέμνεται είναι απαραίτητη για την επιβεβαίωση της διάγνωσης και τον προσδιορισμό του τύπου των κακοήθων κυττάρων.
MRI της μήτρας. Κατά κανόνα, πραγματοποιείται στο τρίτο ή τέταρτο στάδιο της ανάπτυξης του όγκου προκειμένου να προσδιοριστεί ο βαθμός επικράτησης, οι προσβεβλημένοι λεμφαδένες και τα γειτονικά όργανα.
Χειρουργική επέμβαση. Η θεραπεία για τον καρκίνο του ενδομητρίου ξεκινά με χειρουργική επέμβαση, η οποία είναι σημαντική όχι μόνο για τη σταδιοποίηση, αλλά και για την προσαρμογή προσεγγίσεων επικουρικής θεραπείας που είναι ευεργετικές για ασθενείς υψηλού κινδύνου.
Ακτινοθεραπεία. Η θεραπεία πραγματοποιείται πριν από την επέμβαση για τη μείωση του μεγέθους του κακοήθους σχηματισμού, καθώς και μετά την παρέμβαση για την αποφυγή υποτροπής λόγω των εναπομεινάντων καρκινικών κυττάρων. Στο ανεγχείρητο στάδιο, η ακτινοβολία χρησιμοποιείται για την παράταση της ζωής του ασθενούς.
Χημειοθεραπεία. Συχνά, συνταγογραφούνται κυτταροτοξικά φάρμακα σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία πριν ή μετά το χειρουργείο, ως ανακουφιστικό σε μη εγχειρήσιμες περιπτώσεις και σε περίπτωση υποτροπής της νόσου.
Ορμονική μέθοδος. Αποτελεσματικό για τη θεραπεία ορμονοεξαρτώμενων όγκων, χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία νεαρών ασθενών με εξαιρετικά διαφοροποιημένο τύπο καρκίνου.
Ένα σημαντικό μέρος της φροντίδας για τη γονιμότητα είναι ο εντοπισμός της υπογονιμότητας...
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας της γονιμότητας...
Η μικρογονιμοποίηση, ICSI ή ενδοκυτταροπλασμική έγχυση σπέρματος...
