Περίπου το 10-15% των ζευγαριών αναπαραγωγικής ηλικίας παγκοσμίως δυσκολεύονται να επιτύχουν σύλληψη. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό – τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Ωστόσο, τα περισσότερα προβλήματα υπογονιμότητας αντιμετωπίζονται με τις σύγχρονες τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν γυναίκες που θα μπορέσουν να τεκνοποιήσουν μόνο με τη βοήθεια μιας άλλης γυναίκας που θα δωρίσει τα ωάρια της.
Κυρίως οι γυναίκες που δεν έχουν ωάρια ή έχουν πολύ λίγα και κακής ποιότητας ωάρια, όπως γυναίκες σε μεγαλύτερη αναπαραγωγική ηλικία. Μπορεί επίσης να είναι γυναίκες με πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια, δηλαδή εκείνες των οποίων η περίοδος σταματά πριν από τα 40 έτη, ή γυναίκες με κάποιο είδος γενετικής διαταραχής, όπως το σύνδρομο Turner, με κίνδυνο να μεταφέρουν το πρόβλημα στα παιδιά τους. Τέλος, δωρεά ωαρίων χρειάζονται και ασθενείς με καρκίνο ή αυτοάνοσα νοσήματα που έχουν υποβληθεί σε χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία και έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτες βλάβες στις ωοθήκες τους.
Η ιδανική ηλικία για να γίνει δότρια μια γυναίκα είναι μεταξύ 21 και 35 ετών. Οι δότριες πρέπει να είναι απαλλαγμένες από λοιμώξεις, όπως HIV και ηπατίτιδα C. Επίσης, δεν πρέπει να έχουν υψηλό κίνδυνο γενετικών ασθενειών, όπως όσοι φέρουν το γονίδιο της κυστικής ίνωσης.
Οι γυναίκες μπορεί να μην είναι επιλέξιμες για δωρεά εάν αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο έκθεσης στον HIV ή άλλες λοιμώξεις. Ομοίως, ένα άτομο μπορεί να μην είναι σε θέση να δωρίσει ωάρια εάν δεν μπορεί να παράσχει ένα λεπτομερές οικογενειακό ιατρικό ιστορικό.
Πριν την επέμβαση, η δότρια ωαρίων υποβάλλεται σε αυστηρό έλεγχο, κατά τον οποίο καταγράφεται το ιατρικό ιστορικό της και κάνουμε τις αιματολογικές εξετάσεις που ορίζει ο νόμος. Εάν η κατάσταση της υγείας της είναι καλή, τότε λαμβάνει ορμονική θεραπεία για 10-12 ημέρες για την τόνωση των ωοθηκών της, όπως ακριβώς συμβαίνει κατά τη διάρκεια ενός κύκλου εξωσωματικής γονιμοποίησης. Οι παρενέργειες αυτού του φαρμάκου μπορεί να περιλαμβάνουν εξάψεις, πονοκέφαλο, κούραση και πόνους σώματος.
Τα ωοθυλάκια των ωοθηκών παρακολουθούνται μέσω υπερήχου για την ωοληψία, η οποία διαρκεί περίπου 30 λεπτά. Κατόπιν, τα ωάρια γονιμοποιούνται την ίδια ημέρα με τη χρήση του σπέρματος του συζύγου/συντρόφου της λήπτριας. Τα έμβρυα επωάζονται για 3 ή 5 ημέρες και στη συνέχεια μεταφέρονται στη μήτρα της λήπτριας χρησιμοποιώντας μια πολύ απλή διαδικασία που ονομάζεται εμβρυομεταφορά, αφού προετοιμαστεί ανάλογα το ενδομήτριο. Σε μια μορφολογικά φυσιολογική μήτρα το ποσοστό επιτυχίας της εμβρυομεταφοράς είναι 70%-80%.
Οι κίνδυνοι της δωρεάς ωαρίων είναι σχετικά χαμηλοί. Οι διαδικασίες και τα φάρμακα για τους δότες ωαρίων είναι τα ίδια με αυτά για τις γυναίκες που χρησιμοποιούν τα δικά τους ωάρια στη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης και ενέχουν το ίδιο επίπεδο κινδύνου. Η χρήση αναισθητικού ενέχει μικρό κίνδυνο κατά τη διαδικασία ανάκτησης ωαρίων. Ωστόσο, ορισμένες γυναίκες μπορεί να εμφανίσουν αιμορραγία όταν ο γιατρός εισάγει τη βελόνα στην ωοθήκη τους. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί βλάβη στο έντερο, την ουροδόχο κύστη ή τα κοντινά αιμοφόρα αγγεία.
Η δωρεά ωαρίων δίνει σε γυναίκες την ευκαιρία να κάνουν οικογένεια. Κύριο μέλημα των αποδεκτών είναι βασικά η υγεία του παιδιού. Είναι ευρέως γνωστό ότι τα ωάρια των γυναικών άνω των 40 ετών έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για χρωμοσωμικές ανωμαλίες και σοβαρά προβλήματα υγείας για το παιδί. Έτσι η γυναίκα μπορεί να αποκτήσει ένα υγιές μωρό αφού τα ωάρια προέρχονται από γυναίκες μικρότερης ηλικίας. Ο σύγχρονος προγεννητικός έλεγχος των εμβρύων είτε στο εργαστήριο είτε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αφήνει τους νέους γονείς χωρίς περιθώριο αμφιβολίας.
Ένα σημαντικό μέρος της φροντίδας για τη γονιμότητα είναι ο εντοπισμός της υπογονιμότητας...
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας της γονιμότητας...
Η μικρογονιμοποίηση, ICSI ή ενδοκυτταροπλασμική έγχυση σπέρματος...
